Het is februari 2014 als ik te horen krijg dat mijn functie komt te vervallen en ik niet lang daarna zonder werk zit.
Ik?! Zonder werk?! Heftig vond ik het. Afschuwelijk. Het deed pijn, maar dat drukte ik weg. Uiteindelijk komt het goed. Toch? Positief blijven. Waar een deur dicht gaat, gaat een andere weer open. Mezelf toesprekend dat ik toch al een andere draai aan mijn werk wilde geven en mensgerichter wilde werken. Ik moest maar blij zijn met dit duwtje in de goede richting. Dus… haalde ik taart om thuis te ‘vieren’ dat alles goed zou komen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen!
Toen kwam de klap
Ik kwam in een achtbaan terecht. Lange tijd lukte het me niet om die positieve gedachten vast te houden. Het gemis. ‘Mijn HR-toko’ loslaten, de mensen met wie ik graag samenwerkte niet meer zien. En alhoewel ik altijd dacht niet zo gevoelig te zijn voor de mening van anderen, bleek ik daar nu toch last van te hebben.
Ik rouwde om het verlies van mijn werk en dat niet alleen. Het raakte allerlei facetten van mijn leven. Uiteraard financieel, maar ook sociaal, mentaal, fysiek en zelfs mijn identiteit. Na een tijdje viel het muntje. Hoopvol zijn over de toekomst is prima en het komt ook goed, maar ik kan de emoties en het rouwen niet langer ontkennen. Ik mag daar doorheen gaan, pas dan kan ik écht in beweging komen.
Mijn emoties gaf ik steeds meer de ruimte en geleidelijk aan rustte ik uit. Ik kon weer helder nadenken en werd sterker. Nadat ik mijn ervaring een plekje had gegeven, ontstond er ruimte voor de toekomst. Ik stond stil bij: Wie ben ik ten diepste? Waar gaat mijn hart sneller van kloppen? Wanneer liep ik eigenlijk op mijn tenen? Waarin ben ik goed en waarin niet? Ik dacht terug aan mezelf als kind… Wat typeert mij van nature?
Omslagpunt
Op een avond, te midden van mijn sores, had ik een opleving en ontstond een krachtige overtuiging waarmee de basis werd gelegd voor dat wat ik vandaag de dag doe: coaching. Ik hoor je denken… de zoveelste coach. Maar weet je… alles viel op z’n plek voor mij. Niemand heeft me daar meer vanaf kunnen brengen. Niemand, ondanks de weerstand die ik ook heb ervaren. Ik wist het gewoon. Dit kan ik! Dit wíl ik! Dit past bij mijn natuurlijke sterke punten.
Zo’n twee jaar bereidde ik mij voor: gedachten en wensen uitkristalliseren, mezelf ontwikkelen en specialiseren, plan schrijven, delen met mijn netwerk en veel zaaien. Na nog een korte periode in loondienst te hebben gewerkt, ging ik de markt op. Nu 5,5 jaar later heb ik een groeiende en bloeiende praktijk.
Als coach help ik mensen die:
- op zoek zijn naar ander werk of geen werk hebben (Loopbaancoaching)
- op persoonlijk vlak een steuntje in de rug kunnen gebruiken (Persoonlijke coaching)
- overmatige en langdurige stress ervaren en dit willen doorbreken (Stress- en burn-out coaching)
En jij?
Je kent nu mijn verhaal. Ik begrijp je als je je baan hebt verloren en weet hoe dat voelt. Je wereld staat even volledig op zijn kop staat. Gun jezelf een periode om te herstellen. Sta bewust stil bij jezelf en blik terug: Wat neem je mee uit je vorige baan? Wat laat je achter?
Wat heb jij nodig om deze ervaring of de situatie waar je in zit om te buigen naar een kans? Wie weet ga je eindelijk dát doen, wat je diep van binnen altijd al wilde en sta je op een gegeven moment weer te lachen en te genieten. Werk maakt zo’n groot onderdeel uit van ons leven. We zien onze collega’s vaak meer dan het thuisfront. Kan je dan maar niet beter iets doen, dat dicht bij je staat en waarvan je geniet?
Warme groet, Marian
(PS: Natuurlijk zal niet iedereen het verliezen van zijn werk als even heftig ervaren. Dat hangt af van de omstandigheden en het perspectief).
#mariancoacht #coach #loopbaancoaching #persoonlijkecoaching #lifecoaching #stresscoaching #stressburnout #lelystad #dronten #zeewolde #almere #emmeloord #harderwijk #kampen #zwolle #flevoland #overijssel #gelderland